Kultowe filmy klasy B

Filmy klasy B są to tanie, amatorskie produkcje, nie mające premier w kinach. Kręcone przy użyciu minimalnych nakładów finansowych, trafiające zazwyczaj jedynie na płyty DVD. Do efektów specjalnych stosowane są prymitywne metody i technologie np. za miażdżoną głowę służy melon, a wnętrzności robi się z pomalowanego spaghetti. Filmy klasy B to horrory, komedie lub komedio-horrory. Sceny przemocy są znacznie bardziej drastyczne niż te w filmach ogólnie znanych, a bohaterowie filmów klasy B są socjopatami nie respektującymi podstawowych norm etycznych.

Tematyka tych filmów zmienia się na przestrzeni czasów. Od fascynacji wizją post-apokaliptycznego świata pełnego mutantów popromiennych, upadku cywilizacji człowieka, anarchii ( filmy science fiction klasy B) poprzez kosmitów przybywających z czerwonej planety, którzy próbują wykraść tajne informacje od naukowców, porywają białe kobiety w celu przedłużenia własnego gatunku (kino rozrywkowe) do inwazji kosmicznych i ucieczki mieszkańców Ziemi na inną planetę, którą zamieszkują stwory mutanty kontrolowane przez kosmitów.

Najczęściej filmy klasy B kręcone są przez początkujących reżyserów, a aktorzy grający w tego typu produkcjach to amatorzy.

Znanym producentem filmów klasy B jest wytwórnia filmowa Troma założona w 1974 roku. Troma jest także dystrybutorem filmów niskobudżetowych, głównie na rynek kina domowego.

Filmy klasy B są inspiracją dla twórczości m.in. Quentina Tarantino i Roberta Rodrigueza.

Oto kilka mniej lub bardziej popularnych filmów tej klasy:

Toksyczny mściciel (1985)

Reżyser i scenarzysta Lloyd Kaufman,

Bohaterem jest Melvin Junko – sprzątacz w siłowni, z którego wszyscy bywalcy naśmiewają się . Pewnego dnia uciekając przed nimi Melvin wpada do kadzi z toksycznymi chemikaliami. Nasz bohater staje się mutantem o niezwykłej sile i jako tytułowy "Toksyczny Mściciel"; wypowiada wojnę przestępcom i postanawia wyplenić całe zło ze swojego miasta. Prowadzi walkę z grupą handlarzy narkotyków, rozprawia się z osobami zamieszanymi w jego przemianę w mutanta. Pojawia się również wątek miłosny, kiedy Toksyczny Mściciel obdarza uczuciem niewidomą dziewczynę (Sarę) i przerażony swoim wyglądem postanawia zamieszkać z nią poza miastem.

Jest to film pełen wrażeń o prostej fabule. Aktorzy, którzy zagrali w filmie, to w większości amatorzy, ale ich prosta gra tworzy specyficzną atmosferę. Brutalne sceny i przemoc, które towarzyszą w walce ze złem są obowiązkowe w horrorze, ale występuje też dawka humoru.

Film okazał się sukcesem, doczekał się trzech kontynuacji. W 1989 roku ukazały się Toxic Avenger II i Toxic Avenger III: The Last Temptation of Toxie.

Martwica mózgu (1992)

reżyser : Peter Jackson

Istnieje pewien znany tylko w niektórych kręgach gatunek filmowy, który zwie się gore. Należą do niego wyłącznie filmy, które wyróżnia ogromna ilość krwi i mnóstwo brutalnych jatek.

Do Nowej Zelandii zostaje przywieziony, przez pewnego zoologa gatunek zwierzęcia, zwany szczuro-małpą. Zwierze to powstało w wyniku krzyżówki małpy z rasą wielkich szczurów. Jest to niezwykle groźna , krwiożercza rasa. Ukąszenie przez nie powoduje chorobę - martwicę mózgu. Owe zwierzę gryzie w rękę matkę głównego bohatera, która zostaje zarażona tak zwaną martwicą mózgu. Syn ukrywa matkę w piwnicy i stara się jej pomóc. Jednak to nie jest takie proste i martwica mózgu zaczyna się szybko rozprzestrzeniać wśród ludzi. Fabuła filmu nie jest zbyt oryginalna. Aktorzy z niezbyt dużym doświadczeniem. W tym gatunku jednak chodzi o hektolitry krwi, pełzające wnętrzności, które chcą zgładzić bohaterów.. W „Martwicy mózgu” czerwona ciecz to nie wszystko oprócz tego jest spora dawka humoru. Momenty, śmieszne, a po nich następowały chwile wbijające w fotel. Zachęcam miłośników nietypowego humoru, strachu, dużej ilości krwi do zapoznania się z filmem na czczo.

Mordercze klowny z kosmosu (1988)

reżyser: Stephena Chiodo

Amerykański komedio-horror. Prosta fabuła - W niewielkim miasteczku pojawia się dziwny obiekt, wyglądający jak namiot cyrkowy. Okazuje się że jest to statek kosmiczny należącym do przybyszów z innej planety, których wygląd przypomina klaunów. Klauny za pomocą miotaczy wyglądających jak pistolety-zabawki owijają ludzi watą cukrową tworząc coś na kształt kokonów. Tak spreparowane ofiary zaciągają na swój statek jako pokarm.

Jedyna rozpoznawalna twarz w filmie - John Vernon – w roli policjanta Mooneya, który jako jedyny w mieście nie wierzy w inwazję klaunów.

Ekranowa taniość, prostota stanowią siłę tego filmu. Wielbiciele kina klasy B powinni też docenić pomysłowość twórców (klauni często na przeróżne sposoby zabawiają swe ofiary... zanim je zjedzą) i specyficzny klimat tego dzieła. Drastycznych krwawych efektów prawie nie ma.